P(r)ietpraat: Kruistocht van klimaatridders
Op EU-niveau, maar ook landelijk, worden we onder de voet gelopen door klimaatridders. In Brussel hebben we klimaatpaus Franske Timmermans en in ons eigen land hebben we naast Edje Nijpels tal van andere organisaties en milieuactivisten met meningen en opvattingen over wat de burger en het bedrijfsleven nu juist wél en nièt moeten doen.
Een ding is daarbij in ieder geval zeker: links- of rechtsom krijgen we de kosten voor onze kiezen. En dat natuurlijk allemaal in het kader van een betere samenleving, met als richtpunt het jaar 2035. Dat selectieve perceptie daarbij een rol speelt, heeft in ieder geval de Zweedse bosbouw- en papierindustrie doen besluiten om Brussel daar maar eens op te wijzen.
De CEO van Holmen Paper uit Zweden, Henrik Sjölund, tevens voorzitter van de Swedish Forest Industries Federation, heeft Brussel er in een brief op gewezen dat de papier- en bosbouwindustrie wordt gedemoniseerd tot een groot CO2-kanon. Het wordt volgens Sjölund tijd om nu maar eens uit te gaan van een holistische benadering van het klimaatvraagstuk. Bij het klimaatvraagstuk moet de hele keten in ogenschouw worden genomen als er maatregelen worden getroffen. Zo naar de industrie kijkend komt er een veel positiever beeld naar voren dan door klimaatridders wordt geschetst. Er wordt – en dat wordt compleet genegeerd – al jaren meer nieuw bos in Europa aangeplant dan dat er wordt gekapt. Daarmee wordt dus ontegenzeglijk een positieve bijdrage geleverd aan de CO2-reductie. Producten als papier en karton zijn veel minder schadelijk dan het land volbouwen met energieslurpende datacenters. Papier en karton zijn meerdere keren recyclebaar en belasten het milieu veel minder dan menig activist doet voorkomen. Maar hoe krijgen we dat voor het voetlicht en wordt het serieus meegenomen in de totale keten? Reden waarom Sjölund in Brussel heeft gewezen op de selectieve perceptie van de beleidsambtenaren.
Maar de aanhangers van de selectieve milieuperceptie krijgen steun uit onverwachte hoek. Als het aan NPO-bestuursvoorzitter Shula Rijxman ligt, komt er een speciaal journaal met de laatste klimaatnieuwtjes. Structurele duurzaamheid, daar draait het om. En hoe krijgen we dat dus bij Jan met de pet tussen de oren? Dat ze op dit moment met zo’n voorstel komt is wel begrijpelijk. Inspelen op de politiek correcte hype; daar draait het om.
Met de invoering van een klimaatjournaal worden de wereldverbeteraars op hun wenken bediend. Klimaatboodschappen kunnen met grote regelmaat voor het voetlicht worden gebracht. Ik zie het al voor me: “Morgen worden er geen kranten bezorgd, want papier is milieuvervuilend. Eén dag per maand zonder kranten reduceert CO2-uitstoot met 1 miljoen ton per jaar”. En zo kun je nog wel even doorgaan. Met publiek geld gefinancierde selectieve perceptie dus. Het worden spannende milieujournaals, waarbij ik hoop dat ze dan ook Henrik Sjölund een keer aan het woord laten.
