P(r)ietpraat: Corona en ‘homo socialis’
Sinds het uitbreken van de coronapandemie is alles ineens nieuw (lees: anders), het ‘nieuwe normaal’. Een raar begrip als je er goed over nadenkt, maar als je het maar vaak genoeg herhaalt, wordt ook dat dus weer normaal.
Er zijn werknemers die het nieuwe werken verheerlijken en het nieuwe normaal als gewoon-gewoon zien. Maar is dat wel zo? Het is begrijpelijk dat bedrijven en organisaties hun personeel gesommeerd hebben na de tweede week van maart voorzichtig te doen en contacten zoveel mogelijk te mijden. Daarmee is dan natuurlijk nog niet gezegd dat nu alle communicatie voortaan via Teams en Zoom moet lopen. Helaas begint het daar wel op te lijken.
Personeelsbeleid zal door corona herijkt worden. Grote internationale concerns zullen het aantal businessmeetings drastisch terugdringen en vliegen gaat in de ban. Concerns hier in den lande dringen het woon-werkverkeer terug en ontmoedigen meetings waarbij men elkaar fysiek ontmoet. Kortom: veel minder op kantoor en meer vanuit de thuiswerkplek. Kantorenruimten komen beschikbaar. We worden allemaal opgezadeld met flexwerkplekken; geen vastigheid en dus geen collegiale samenzweerders meer. Maar wat gaat dit allemaal betekenen? Wat zijn de onbedoelde gevolgen van het nieuwe werken?
De gemiddelde werknemer is een sociaal dier, dat is een zeer fundamenteel vertrekpunt: hij of zij heeft collega’s nodig om zich mee te vergelijken, te kunnen wedijveren, te discussiëren en ook plezier te hebben; de werknemer als ‘homo socialis’.
Voor werknemers die, zoals we dat in de volksmond wel noemen, ‘minder sociaal’ zijn, biedt de nieuwe werkelijkheid tal van mogelijkheden. Zij propageren het thuiswerken en trekken zich terug in hun schulp, werken op afstand, loggen in wanneer het ze uitkomt, hebben geen last van collega’s of bazen die in hun nek lopen te hijgen. Het nieuwe werken is voor mensen die (licht) autistisch zijn min of meer een uitkomst. Door corona én het werken thuis, wordt ook steeds meer duidelijk wie er nu een fundamentele bijdrage levert aan een organisatie (en wie niet). Sociaal isolement met alle gevolgen van dien ligt op de loer. Al met al voer voor HR-afdelingen.
Werkzaam zijn in een organisatie en samen optrekken met collega’s stimuleert niet alleen de sociale contacten, maar voedt ook de creativiteit. Samen brainstormen, argumenten toetsen of een schema inkleuren, dat is waar werknemers én bedrijven mee kunnen excelleren en het onderscheid kunnen maken. Niet voor niets komen bedrijven waar de creatieve interactie van belang is terug op de rationele en emotieloze Team- en Zoommeetings.
Na corona komt voor werknemers en werkgevers de vraag naar voren hoe om te gaan met het nieuwe normaal. Wat wordt de stijl 2.0? Een onbedoeld gevolg van deze transformatie is dat er ook nieuwe beroepsgroepen zullen ontstaan. Naast het coronadiploma komt er zeker ook een coronapsycholoog, een corona-arbo, een coronapersoneelswerker, een coronabedrijfskundige en ga zo maar door. En zo is er dan toch ook weer hoop op nieuwe werkgelegenheid.
